POPRZEDNI

5. DANE TECHNICZNE

Wymiary i masa podane są w pkt. 3.1 .

Napięcie zasilania:		prąd stały 21 ¸ 30V z regulacją wewnętrznego napięcia zasilania w granicach 13 ¸ 21V
Pobór prądu zespołu MER-112202 (MER-112201):		190 mA	pomiar przy nadajniku obciążonym rezystancją 1W i przy zasilaniu wewnętrznym 14V
Pobór prądu zespołu MER-112302 (MER-112301):		175 mA
Napięcie wyjściowe nadajnika na obciążeniu 1W:		~ 0,5 V
Czułość odbiornika:	„BLISKO”	~ 380 mV
	„DALEKO”	~ 270 mV
Oporność wyjściowa odbiornika wzbudzonego:		< 200 W
Oporność wyjściowa odbiornika odwzbudzonego:		> 50 kW
Maksymalne napięcie prądu stałego przyłożone na wyjściu odbiornika przez okres czasu poniżej 1sek:		30V
Maksymalne napięcie prądu stałego do sterowania ciągłego wyjścia odbiornika poprzez rezystor zewnętrzny o min. wartości 1,2 kW		30V

Częstotliwość pracy:	wg Tablica 3
Zakres temperatur pracy:	-40 ¸ +70^oC
Wytrzymałość elektryczna izolacji między obudową a zaciskami czujnika:	2 kV, 50 Hz
Wytrzymałość elektryczna izolacji między wejściem, wyjściem i zasilaniem	1 kV, 50 Hz

Uwaga: Czujnik torowy EON-6  może być instalowany tam gdzie pracują obwody torowe o innych częstotliwościach od częstotliwości pracy danego czujnika torowego. Odległość miejsca odbioru od miejsca podłączenia nadajnika (L wg Rys. 2 ): 5 ¸ 6m. Odległość od miejsca podłączenia odbioru O2 od miejsca podłączenia nadajnika (L2 wg Rys. 3 ): 10 ¸ 20m.

6. ZALECENIA PROJEKTOWE I WSKAZÓWKI DLA MONTAŻU

6.1. Urządzenia powinny być zasilane prądem stałym z baterii akumulatorów np. urządzeń sygnalizacji przejazdowej ładowanych w sposób kontrolowany o dopuszczalnych zmianach napięcia zasilania 21 ¸ 30V.

6.2. Zaleca się stosować kable zasilające i zależnościowe typu sygnalizacyjnego o żyłach o przekroju 1mm² Cu lub ich odpowiedniki pod względem rezystancji żył kablowych.

6.3. Czujnik można zasilać kablami o żyłach 1mm² Cu na odległość do 1300m - wówczas można osiągnąć napięcie wewnętrzne czujnika min. 12V przy napięciu zasilania baterii min. 21V. W wypadku konieczności stosowania czujnika na dalsze odległości lub z kablem o żyłach o większej oporności, należy odpowiednio zmniejszyć oporność pętli żył np. przez ich zdublowanie. Maksymalna oporność pętli żył nie powinna przekraczać 44W.

6.4. Żyły służące do zasilania i odbioru sygnału z czujnika nie mogą być (dodatkowo) wykorzystywane do innych celów.

6.5. Do zespołu czujnika wystarczy pięć żył 1mm² z czego dwie żyły do zasilania, a trzy do odbioru sygnału z odbiorników, przy czym jedna z nich wspólna (dla minusów napięć wyjściowych czyli zaciski 5 i 11 połączyć razem na jedną żyłę). Przykładowe rozszycie kabla dla jednego zespołu pokazano na Rys. 5 . Jednym kablem można doprowadzić zasilanie i wyprowadzić odbiory dla dwóch zespołów czujnika przy czym żadne żyły kabla nie mogą być wspólne dla obu zespołów. W przypadku konieczności kontroli kabla od szafy sterującej do czujnika można wykorzystywać kontrolę stanów odbiorników lub stosować dodatkową żyłę kontrolną – określa to system sygnalizacji.

6.6. Czujnik powinien być umieszczony w pobliżu toru kolejowego. Odległość od najbliższej szyny powinna wynosić 1,4 ¸ 1,5m (Rys. 7, Rys. 8, Rys. 9, Rys.10 ). Zaleca się, aby najbliższe złącza szynowe znajdowało się min 5m od miejsca podłączenia odbiornika od toru. Jeżeli odległość ta jest mniejsza konieczne jest założenie łączników szynowych. Złącze szynowe nie może znajdować się między nadajnikiem i odbiornikiem w czujniku do rozpoznania kierunku jazdy.

6.7. Do celów rozszycia kabli i orientacji w połączeniach wewnętrznych EON-6 zaleca się wykorzystać schemat montażowy przedstawiony na Rys. 6 . Na schemacie pokazano wszystkie połączenia wewnętrzne między zespołami elektronicznymi a listwami zaciskowymi i przepustami izolacyjnymi. Pokazano rozmieszczenie wejść kablowych P, S i N. Podobny schemat znajduje się w pokrywie urządzenia EON-6 dla ułatwienia orientacji w terenie.

6.8. Czujniki torowe o tych samych częstotliwościach pracy wg odmian w pkt. 4 mogą być instalowane na tym samym torze w odległości większej niż 300m. Do kontroli odcinka przejazdu (wg Rys. 9 ) powinno się stosować odmianę EON-6 19202 o najniższych częstotliwościach. Stosować możliwie jak najmniejszą liczbę odmian czujników. Przy projektowaniu uwzględnić czujniki sąsiednich sygnalizacji przejazdowych.

6.9. Czujniki torowe podwójne (każdy zespół z dwoma odbiornikami) należy instalować wg Rys. 7 (w układach rozpoznania kierunku). Przewody dołączeniowe z końcówką oczkową dla śrub M8 łączące tor z nadajnikiem należy podłączyć do przepustów izolacyjnych skrzyni EON-6 . Przewody dołączeniowe odbiorników podłączyć do przepustów izolacyjnych skrzynek kablowych JVA 2003. Połączenie między skrzynkami kablowymi a skrzynią EON-6 wykonać kablami 4x1mm² wprowadzając je przez dławiki kablowe P i N (w EON-6 ). W skrzyni JVA przewody kabla po wprowadzeniu go przez dławik kablowy łączyć do przepustów izolacyjnych. Przewody dołączeniowe (zalecana linka o przekroju 4mm²) powinny być w izolacji. Zaleca się przewody dołączeniowe do szyn o długościach:

- 2m do szyny bliższej,

- 3,5m do szyny dalszej.

W strefie toru przewody dołączeniowe powinny być ułożone wzdłuż podkładów i do nich umocowane. Podłączenie do szyny musi być pewne, najlepiej przez otwór w szyjce szyny i dokręcenie końcówki przewodu w celu uzyskania małej oporności przejścia tego połączenia. Dopuszcza się stosować przewody dołączeniowe do szyny długie (4mm²) od miejsc odbioru do skrzynki EON-6 z pominięciem skrzynek kablowych SK – Rys. 2 .

6.10. Czujnik torowy pojedynczy wyłączający ostrzeganie (każdy zespół z jednym odbiornikiem) należy instalować wg Rys. 8 . Zasady instalacji są takie same jak dla czujnika podwójnego (pkt. 6.9 ).

6.11. Czujnik torowy podwójny wyłączający ostrzeganie i kontrolujący strefę przejazdu kolejowego należy instalować wg Rys. 9 . W tym przypadku EON-6 umieszczony jest z jednej strony drogi, gdzie podłączone są do toru nadajniki obu zespołów czujnika. Odbiory odbiorników O2 znajdują się z drugiej strony drogi. Pozostałe zasady instalacji są takie sami jak dla czujnika podwójnego (pkt. 6.9 ).

6.12. EON-6 posiada zacisk M10 do uziemienia lub uszynienia skrzyni. Należy go wykorzystać zgodnie z przepisami instalacji urządzeń przy torze. Stojak skrzyni, zakopany w ziemi (w podsypce) jest odizolowany od korpusu skrzyni z wytrzymałością elektryczną 2kV, 50Hz.

6.13. Zaleca się aby projektant przewidział odpowiedni zestaw części zamiennych do wyposażenia czujników np. dla każdej sygnalizacji przejazdowej. Zaleca się aby dla każdej częstotliwości pracy dla każdego przejazdu były min. dwa zespoły elektroniczne MER-112202 lub MER-112203 jako części zamienne. Nie zabezpieczenie tych części na przejeździe może być powodem unieruchomienia urządzeń sygnalizacji przejazdowej do czasu naprawy uszkodzonych zespołów.

6.14. Czujnik torowy nie może być instalowany w najbliższym sąsiedztwie zwarć toków szynowych tzn. miejsce podłączenia odbiornika do toru powinno być odległe przynajmniej 5m od najbliższego zwarcia toków szynowych. Ma to szczególne znaczenie w wypadkach instalacji czujników w stacji gdzie są zwrotnice i skrzyżowania.

6.15. Jeżeli istnieje potrzeba zainstalowania obok czujnika w układzie wg Rys. 9 drugiego czujnika w układzie wg Rys. 8 lub Rys. 7 , to zaleca się aby czujniki EON-6 były odległe od siebie o min. 25m co zapewni ich niejednoczesne (niezależne) działanie.

6.16. Na liniach z urządzeniami SOT-1 gdzie odbiornikami są zespoły MER-111401 czujniki EON-6 mogą być instalowane w odległości większej niż 200m od układu separacji obwodu torowego SOT‑-1 (liczy się odległość podłączenia do toru linek nadajnika w czujniku i środek układu separacji obwodu SOT-1).

6.17. Na liniach z urządzeniami SOT-1 gdzie odbiornikami są zespoły MER-111404 czujniki EON-6 mogą być instalowane w odległości większej niż 60m od układu separacji obwodu torowego SOT-1 (liczy się odległość podłączenia do toru linek nadajnika w czujniku i środek układu separacji obwodu SOT-1).

7. MONTAŻ CZUJNIKA TOROWEGO EON-6 W TERENIE

Urządzenie EON-6 powinno być zamontowane w miejscu zgodnym z projektem lokalizacji. Sposób usytuowania urządzenia EON-6 względem toru przedstawiono na  Rys. 7, Rys. 8, Rys. 9, Rys.10 .

Przed zamontowaniem skrzyni w ziemi należy do jej korpusu przykręcić stojak, który podczas transportu jest zdemontowany. Stojak musi być przykręcony poprzez tuleje izolacyjne tak aby nie miał połączenia elektrycznego ze skrzynią. Szczegóły montażu są podane w instrukcji montażu i utrzymania X-4-01105 dołączanej do każdej skrzyni a przeznaczonej dla monterów czujników.

Skrzynie urządzenia EON-6 osadzić w ziemi poza skrajnią taboru. Zamocowanie skrzyni powinno być sztywne i stabilne. Kable należy układać zgodnie z projektem technicznym i wprowadzić do skrzyni poprzez dławiki kablowe. Do skrzyni są dołączone 2 uszczelki o różnych średnicach wewnętrznych, wraz z odpowiednimi podkładkami. Uszczelki te należy dobrać w zależności od średnicy zewn. kabla i zamocować w dławikach kablowych.

Należy zwrócić uwagę aby kabel nie był napięty. Po wyregulowaniu długości kabla w skrzyni należy zadławić go przez dokręcenie śruby dławikowej. Czynność tą wykonać trzeba bardzo starannie ze względu na decydujący wpływ na szczelność obudowy. W razie konieczności (dla niektórych typów kabli) można wprowadzone do skrzyni kable zalać zalewą kablową. W tym celu należy zdjąć płytę montażową (gdyby przeszkadzała) i zalać lej wprowadzający kable. Zalewa nie powinna rozlać się po dnie skrzyni a jedynie powinna wypełnić lej.

Miejsca połączenia przewodów dołączeniowych do toru winny zapewniać dobre przejście elektryczne np. przez spawanie, przykręcanie, wbijanie itp.

Do montażu urządzenia EON-6 potrzebne są następujące narzędzia:

a) klucz nasadowy MYK-1010 do śrub trójkątnych

b) wkrętak o szerokości do 5mm do wkrętów listew zaciskowych

c) klucze o rozwartości: S-13 do nakrętek przepustów izolacyjnych, S-17 do uszynienia obudowy, mocowania obudowy do stojaka, S-30 do dławików kablowych.

8.  URUCHOMIENIE I REGULACJA CZUJNIKA TOROWEGO
    EON-6 

Do uruchomienia i regulacji EON-6 potrzebny jest przyrząd pomiarowy uniwersalny o rezystancji wewn. min. 20kW/V dla zakresów prądu stałego i 1kW/V dla zakresów prądu zmiennego posiadający omomierz. Przyrząd powinien mierzyć napięcia prądu zmiennego o częstotliwości do 40kHz. Najlepiej jest mieć dwa takie przyrządy i dokonywać pomiarów równolegle w dwóch odbiornikach lub zespołach. Do sprawdzenia wyregulowanego czujnika potrzebny jest bocznik torowy o module impedancji 0,2 ¸ 0,23W np. bocznik EZK-2013 produkcji Adtranz Zwus.

8.1 Sprawdzenie urządzenia przed uruchomieniem

W celu sprawdzenia należy:

- sprawdzić prawidłowość montażu mechanicznego,
- sprawdzić poprawność wprowadzenia i rozszycia kabli,
- sprawdzić prawidłowość połączeń mechanicznych oraz elektrycznych linek łączących urządzenie z tokami szynowymi,
- sprawdzić prawidłowość połączeń urządzenia EON‑6 z urządzeniami zewnętrznymi (zgodność z projektem),
- sprawdzić poprawność podłączenia do urządzeń współpracujących (szafa sygnalizacji przejazdowej),
- sprawdzić czy w odbiornikach zakresy czułości są nastawione na „BLISKO” oraz czy przełączanie regulacji napięcia wewnętrznego nastawione jest na „1” (stopień zasilania „1”),
- wykręcić wkładki bezpiecznikowe z zespołów.

8.2 Uruchomienie i regulacja

Zakłada się, że czujnik jest prawidłowo podłączony i zasilany z urządzeń współpracujących oraz że w jego strefie działania tor nie jest bocznikowany.

- W uruchamianym zespole podłączyć przyrząd pomiarowy na kołki pomiarowe K1 (-),         K2 (+) do pomiaru napięcia prądu stałego w zakresie do 30V
- Włączyć napięcie zasilające przez wkręcenie bezpiecznika zespołu. Napięcie zasilające z baterii należy włączyć wcześniej np. w szafie sygnalizacji przejazdowej.
- Przewodem regulacji wewnętrznego napięcia zasilania dobrać stopień zasilania zależnie od długości kabla którym zasilany jest dany czujnik z baterii wg poniższej reguły.

Tablica 4

Długość kabla (żyły 1mm^2, Cu) [m]	Czujnik podwójny, stopień zasilania	Długość kabla (żyły 1mm^2, Cu) [m]	Czujnik pojedynczy, stopień zasilania
0 ¸ 100	1	0 ¸ 30	1
100 ¸ 300	2	30 ¸ 150	2
300 ¸ 900	3	150 ¸ 300	3
900 ¸ 1300	4	300 ¸ 1000	4

Następnie sprawdzić czy wewnętrzne napięcie zasilające jest w granicach 18 ¸ 20V przy napięciu baterii akumulatorów około 29V.
Pomiar napięcia baterii można wykonać w szafie sygnalizacji przejazdowej lub na zaciskach 3 (-), 4 (+) listew zaciskowych EON-6 lecz przy wykręconym bezpieczniku zasilania (czyli bez poboru prądu przez czujnik EON-6).
Odbiorniki mają fabrycznie nastawioną czułość, która jest wystarczająca dla podłączenia czujnika w konfiguracji wg Rys. 2 (odległości między podłączeniami odbiornika i nadajnika nie przekraczają 6m).
Czułość odbiornika dla tej konfiguracji określona jako „BLISKO” jest wybrana przez odpowiedni mostek założony na płytce przed płytą czołową. Możliwa jest zmiana czułości odbiornika przez przelutowanie tego mostka na miejsce oznaczone „DALEKO”. Zmianę tą można wykonać tylko wówczas, gdy odległość między podłączeniami nadajnika i danego odbiornika jest powyżej 10m, a czułość odbiornika jest niewystarczająca.
Po wyborze stopnia zasilania zespołów czujnika sprawdzamy strefy działania odbiorników. Bocznikując toki szynowe sprawdzamy strefy działania odbiorników czujnika. Strefy działania odbiorników 1 i 2 każdego zespołu czujnika powinny mieć strefę wspólną mieszczącą się w granicach 5 do 15m. Jeżeli strefa wspólna jest zbyt krótka to należy w szereg z wyjściem do toru nadajnika czujnika włączyć rezystor do redukcji sygnału wyjściowego.

Parametry rezystora są następujące:

- rezystor drutowy o mocy 2 do 5W,

- oporność w zakresie od 1 do 10W,

- tolerancja 10%.

Parametry rezystorów dla obydwu zespołów czujnika EON-6 powinny być jednakowe, ale jeżeli strefy działania obydwu zespołów zasadniczo się różnią to można zróżnicować wartości rezystorów.

Uwaga: Dla zespołów MER-112201 i MER-112301 produkowanych do 19990 roku należy zawsze czułości odbiorników ustawiać na zakresie 2. Wyjątkowo można przełączać na zakres 3 jeżeli odległości między podłączeniami danego odbiornika i nadajnika są większe niż 10m.

8.3 Kontrola działania czujnika

Korzystnie jest przeprowadzić kontrolę równocześnie dla obu odbiorników danego zespołu. Niezbędne są wówczas dwa przyrządy prądu stałego, które należy włączyć: pierwszy na zaciski 5 (-) i 6 (+) a drugi na zaciski 11 (-) i 12 (+). Przy braku zwarcia toków szynowych i zachowanej ciągłości szyn w strefie działania czujnika przyrządy powinny wskazywać wartość napięcia do 1,5V (odbiorniki wzbudzone). Jeżeli napięcie jest wyższe (powyżej 12V) to oznacza, że dany odbiornik jest odwzbudzony lub uszkodzony jest nadajnik. Jeżeli napięcie jest równe zero to oznacza, że z szafy nie dochodzi napięcie.
Sprawdzenie nadajnika możemy wykonać przez pomiar napięcia zmiennego na zaciskach wyjściowych nadajnika danego zespołu (D1, D2 lub K1, K2). Na czas pomiarów odłączyć zasilanie drugiego zespołu (np. przez wykręcenie bezpiecznika). Jeżeli w danym torze nie ma innego obwodu torowego to napięcie nadajnika powinno mieścić się w granicach 0,4 ¸ 1,2V. Prowizoryczne sprawdzenie działania odbiorników można wykonać przez zwarcie wyjścia z nadajnika (zaciski D1, D2 lub K1, K2). Po wykonaniu tego zwarcia obydwa odbiorniki powinny być odwzbudzone.
Po przerwaniu zwarcia jw. obydwa odbiorniki powinny być wzbudzone.
Natomiast wykonanie zwarcia na zaciskach wejściowych odbiornika (zaciski 1, 2 lub 7, 8) powinno powodować odwzbudzenie danego odbiornika.
Dokładne sprawdzenie stref działania odbiorników należy wykonać przez zwieranie bocznikiem 0,2W obu toków szynowych w strefie podłączenia EON-6.
Poczynając zwieranie od strony zewnętrznej odbiornika O1 przesuwać się zwarciem wzdłuż toru aż do strony zewnętrznej odbiornika O2. Podczas wykonywania bocznikowania obserwować woltomierze mierzące napięcia wyjściowe odbiorników i na tej podstawie określić strefy wzbudzenia i odwzbudzenia odbiorników O1 i O2. Strefy te powinny kształtować się jak na Rys. 2 (dotyczy to szczególnie kolejności odwzbudzenia odbiorników), a długość strefy wspólnej oznaczonej L3 powinna być zgodna z wymaganiami pkt. 8.2 .
Stwierdzenie niewłaściwej kolejności odwzbudzenia odbiorników np. strefa odwzbudzenia odbiornika O1 mieści się wewnątrz strefy odwzbudzenia odbiornika O2 kwalifikuje dany zespół do wymiany.

Uwaga: Dla wersji EON-6  produkowanych do 1990 roku może to oznaczać że w odbiornikach zostały źle ustawione czułości.

8.4 Kontrola poprawności współpracy czujnika EON-6 z obwodami SOT-1

Należy przyjąć jako zasadę, że przy instalacji czujników EON-6 na torach gdzie pracują obwody torowe SOT-1 należy sprawdzać poprawność pracy obwodów SOT-1 przy pracujących czujnikach i odwrotnie. Sprawdzenie poprawności pracy wykonujemy poprzez kontrolę bocznikowania.
Bocznikowanie obwodów torowych SOT-1 należy bezwzględnie wykonać jeżeli odległość linek nadajnika czujnika do układu separacji obwodów SOT-1 jest mniejsza niż 200 m. Sposób wykonania bocznikowania pokazany jest na Rys. 11 , a odległość A jest odległością nadajnika czujnika od układu separacji obwodów SOT-1.

Bocznikowanie obwodów Ot1 i Ot2 wykonujemy przy właściwie wyregulowanych czujnikach.

1. Obwód Ot1 sprawdzamy bocznikując od miejsca podłączenia czujnika w stronę nadajnika Ot1 co około 20 m na długości 200 m.

2. Obwód Ot2 sprawdzamy bocznikując od miejsca styku obwodów Ot1 i Ot2 w stronę nadajnika Ot2 co około 20 m na długości 200 m.

Odbiorniki IIOt1 i Iot2 powinny się odwzbudzić odpowiednio przy bocznikowaniu obwodów Ot1 i Ot2.

Następnie należy ustawić na maksimum moc wyjściową nadajnika czujnika EON‑6 i dodatkowo odpiąć linki odbiorników czujnika od toru i powtórzyć próby według podpunktów 1 i 2.
Odbiorniki IIOt1 i Iot2 powinny się odwzbudzić odpowiednio przy bocznikowaniu obwodów Ot1 i Ot2.

Uwaga : W obwodach SOT-1 wyposażonych w odbiorniki MER-111401 może również zaistnieć konieczność instalacji czujników w odległości mniejszej niż 200 m od układu separacji. Należy wówczas wymienić obydwa zespoły odbiorników IIOt1 i Iot2 według następującego klucza :

1. MER-111401/5 na MER-111404/1, dla częstotliwości 1580 Hz,

2. MER-111401/1 na MER-111404/2, dla częstotliwości 1860 Hz,

3. MER-111401/3 na MER-111404/3, dla częstotliwości 2170 Hz,

4. MER-111401/2 na MER-111404/4, dla częstotliwości 2470 Hz,

5. MER-111401/4 na MER-111404/5, dla częstotliwości 2800 Hz.

Jeżeli zespoły MER-111401 posiadają na końcu swego oznaczenia literę „A” to odpowiadające im zespoły MER-111404 też powinny posiadać tą literę na końcu swego oznaczenia.

Przykład : zamiana MER-111401/2A na MER-111404/4A.

Jeżeli czujnik EON-6 jest instalowany na stacji w torze w którym zainstalowany jest obwód torowy SOT-21 to sposób postępowania jest identyczny jak w przypadku obwodów SOT-1.