Przekaźniki typu JRV stosuje się w obwodach torowych prądu zmiennego jako przekaźniki torowe. Obudowa wykonana jest w postaci skrzynki żeliwnej, zaopatrzonej z czterech stron w szybki, przez które można obserwować pracę przekaźnika. Skrzynka przykryta jest płytą bakelitową z umocowanymi na niej zaciskami, które rozmieszczone są w pięciu rzędach. W pierwszym rzędzie znajdują się cztery zaciski połączone z końcami cewek uzwojenia lokalnego i torowego. W następnych rzędach znajduje się dwadzieścia cztery zaciski styków przekaźnika. Zaciski styków ruchomych mają oznaczenia od A1 do A12, a zaciski styków nieruchomych oznaczenia F - zwierne i B - rozwierne.
Spotykane są przekaźniki JRV z wbudowanym kondensatorem i dodatkowym uzwojeniem, które stanowi obwód rezonansowy (JRV 11), oraz przekaźnik JRV bez kondensatora (JRV 10). przekaźniki wykonane są jako dwufazowe. Jedna faza (lokalna) zasilana jest ze źródła prądu zmiennego o napięciu 110 lub 220 V, a druga faza (torowa) zasilana jest prądem torowym o napięciu 1,1 - 4,5 lub 10 V.
Obwód magnetyczny przekaźnika składa się z dwóch zespołów elektromagnesów: lokalnego i torowego. Zespół lokalny wykonany jest z dwóch elektromagnesów ukształtowanych w postaci litery C i oddzielonych szczeliną, w której obraca się tarcza aluminiowa. Uzwojenie elektromagnesu torowego zasilane jest przez obwód torowy. Gdy zasilane jest zarówno uzwojenie lokalne, jak i uzwojenie torowe, wówczas tarcza aluminiowa obraca się, zmieniając położenie z biernego na czynne. Przeważająca część energii potrzebnej do normalnej pracy przekaźnika dostarczana jest przez obwód lokalny, a tylko nieznaczna przez obwód torowy.
Ogólna zasada działania przekaźnika indukcyjnego jest następująca: zmienny strumień magnetyczny wytworzony przy zasilaniu uzwojenia lokalnego, przepływając przez szczeliną powietrzną i tarczę aluminiową, indukuje w tej tarczy prąd elektryczny. Tarcza aluminiowa ma promieniście wycięte szczeliny, które wyznaczają drogę przepływu prądu elektrycznego. Przy zasilaniu uzwojenia torowego wytworzony jest zmienny strumień magnetyczny, który oddziaływując na prąd przepływający w tarczy aluminiowej, powoduje obrót jej w kierunku odpowiadającym regule " lewej dłoni". Praca przekaźnika indukcyjnego zależy nie tylko od natężenia prądu przepływającego w tarczy aluminiowej i natężenia pola magnetycznego, lecz również od kąta przesunięcia fazowego pomiędzy prądem uzwojenia lokalnego i uzwojenia torowego. Największy moment obrotowy tarczy aluminiowej otrzymuje się wówczas, gdy kąt przesunięcia fazowego wynosi 90 stopni. Jeżeli nastąpi zanik dowolnego napięcia wówczas tarcza aluminiowa przyjmuje położenie bierne. Obrót tarczy lauminiowej przenosi się na styki ruchome za pomocą układu ruchomych dźwigni. Dla obserwacji ruchu i położenia tarczy aluminiowej przewidziany jest wskaźnik, widoczny przez szybę obudowy.
Nieruchome styki przekaźnika umocowane są na płycie bakelitowej, a ruchome na mostku, na izolatorach. Styki są tak wykonane, że przy ich zwieraniu następuje poślizg styczek względem siebie wynoszącym 0,5 mm. Nacisk styczek wynosi 20 G, styczki ruchome wykonane są ze srebra, a nieruchome z grafitu z brązem.
Przy zasilaniu fazy lokalnej ze źródła o napięciu 110 V natężenie prądu wynosi 440 mA, a przy 220 V wynosi 220 mA. Przy zasilaniu fazy torowej dla układu zestyków 10F, 2B otrzymuje się - w zależności od napięcia zasilającego - następujące wartości:
- 1,1 V - 400 mA,
- 4,5 V - 130 mA,
- 6,0 V - 110 mA,
- 10, 0 V - 66 mA
Średni czas przyciągania kotwicy wynosi 120 ms, a średni czas zwalniania 100 ms.