Typy przekaźników stosowanych w systemach zabezpieczenia ruchu kolejowego.

JRB

JRC

JRM

JRG

JRK

JRV

JRY

JRJ

Powrót

  W przekaźnikowych urządzeniach elektrycznych przekaźnik jest podstawowym i najczęściej występującym elementem urządzeń. Zadaniem przekaźnika jest tworzenie obwodów elektrycznych pod wpływem działania energii elektrycznej. Przekaźnik powoduje, więc zamykanie, otwieranie lub przełączanie rozmaitych obwodów elektrycznych. Ze względu na charakter obwodów można prze­kaźniki podzielić na dwie grupy, a mianowicie: przekaźniki, któ­re pracują w obwodach zależnościowych, oraz przekaźniki, które pracują w obwodach przebiegowego nastawiania zwrotnic i sygna­łów (w grupie wybierającej) oraz w obwodach pomocniczych.

Ze względu na rodzaj prądu, jakim przekaźniki są zasilane, można je podzielić na przekaźniki prądu stałego oraz przekaźniki prądu zmiennego.

Ze względu na czas działania przekaźników zarówno w stosun­ku do czasu przyciągania kotwicy, jak i do czasu zwalniania, przekaźniki mogą być podzielone na następujące grupy:

Przekaźniki o normalnym czasie zwalniania lub przyciąga­nia kotwicy, przekaźniki o opóźnionym, czasie zwalniania lub przyciąga­nia kotwicy, przekaźniki o przyspieszonym czasie zwalniania lub przy­ciągania kotwicy.

Czasem działania przekaźnika nazywamy czas potrzebny na przejście przekaźnika ze stanu biernego, w którym kotwica przekaźnika jest zwolniona, do stanu czynnego, w którym kotwica przekaźnika jest całkowicie przyciągnięta, bądź odwrot­nie — czas potrzebny na przejście ze stanu czynnego do stanu biernego.

Czas przyciągania kotwicy przekaźnika liczy się od chwili włączenia zasalania przekaźnika do chwili zakończenia ruchu kotwicy.

Czas zwalniania kotwicy przekaźnika liczy się od chwili przerwania zasilania przekaźnika do chwili zakończenia ruchu kotwicy.

Do pomiaru czasu działania przekaźnika stosuje się przeważnie elektronowy miernik czasu, który pozwala na bardzo proste wy­konanie pomiarów.

Siła przyciągania kotwicy przekaźnika jest wprost proporcjo­nalna do amperozwojów wzbudzenia (wzbudności) podniesionych do drugiej potęgi oraz do przekroju szczeliny powietrznej i od­wrotnie proporcjonalna do szerokości szczeliny powietrznej pod­niesionej do% drugiej potęgi.

Można to wyrazić następującym wzorem:

gdzie:               F — siła przyciągania kotwicy,

k — współczynnik proporcjonalności,

IZ — amperozwoje,

s — przekrój szczeliny powietrznej,

δ —  szerokość szczeliny powietrznej.

Ze wzoru tego, mając określoną siłę przyciągania, jak również parametry szczeliny, można obliczyć wymagane IZ dla określonego typu przekaźnika.