Czujnik podwójny typu EON – 6

Usytuowanie skrzyni EON-6 przy torze

Czujnik torowy EON-6 służy do kontroli niezajętości (zajętości) odcinków torów kolejowych i współpracy z urządzeniami zależnościowymi lub informacyjnymi szczególnie w samoczynnych sygnalizacjach przejazdowych.
Czujnik ten działa w oparciu o zasadę wykrywania zwarcia toków szynowych. Jego idea opiera się na zasadzie pracy bezzłączowych obwodów torowych wysokiej częstotliwości w zakresie 18 do 40 kHz. W skrzyni  znajdują się dwa niezależne zespoły elektroniczne. Zespoły elektroniczne zawierają nadajnik i odbiornik lub odbiorniki działające podobnie, niezależnie od częstotliwości znamionowej. Zasilanie zespołu jest wspólne dla nadajnika i odbiorników. W pewnych odległościach od nadajnika do toru przyłączone są odbiorniki (lub jeden odbiornik) odbierające sygnał z nadajnika.

Istnieją dwa zasadnicze rodzaje zespołów elektronicznych:

- MER‑112202 zawierający nadajnik i dwa odbiornik,

- MER‑112302 zawierający nadajnik i jeden odbiornik

Nadajnik wytwarza sygnał o określonej częstotliwości. Sygnał ten doprowadzony do toków szyn zasila odbiornik. Linki odbiorcza znajdują się w odległości 5 do 6 m. Jedynie strefa obejmująca przejazd jest dłuższa.
Odbiorniki odbierając „sygnał” nadajnika wysterowuje swój obwód wyjściowy. Jest zasadnicza różnica pomiędzy EOC-1 a EON-6 polegająca na tym, że na wyjściu EON-6 nie jest generowane żadne napięcie. Wyjście odbiornika stanowi tranzystor w układzie typu OC ( otwarty kolektor) wraz z rezystorem ograniczającym prąd wyjściowy. Jest on galwanicznie oddzielony od układu wejściowego za pomocą transoptora.
Dla niskich napięć wejściowych lub w przypadku ich braku wyjście odbiornika stanowi wysoką oporność powyżej 50kΩ. Jeżeli odbiornik zostanie wysterowany to oporność wyjścia spada do wartości poniżej 200Ω.
Wejście odbiornika nie powoduje zwarcia dla żadnych sygnałów – znaczy to, że na wejściu odbiornika można mierzyć poziom napięcia z nadajnika ( o ile posiada się odpowiedni przyrząd pomiarowy umożliwiający pomiar napięcia o takiej wysokiej częstotliwości.).

Regulacja czujnika.

Pomiar i regulację czujnika należy rozpocząć od prawidłowego ustawienia napięcia zasilania. Napięcie to mierzone na kołkach pomiarowych K1(-) i K2(+) powinno mieścić się w zakresie 18 ÷ 20V. Napięcie to ustawiamy zmieniając stopień zasilania. Czułość odbiornika produkowanego do 1990 r. należy zawsze ustawiać na zakres 2. Wyjątkowo można przełączać na zakres 3 jeżeli odległości między podłączeniami danego odbiornika i nadajnika są większe niż 10m.
Odbiorniki produkowane po roku 1990 posiadają dwa zakresy - „BLISKO” i „DALEKO”. Czułość odbiornika określona jako „BLISKO” jest wybrana przez odpowiedni mostek założony na płytce przed płytą czołową. Możliwa jest zmiana czułości odbiornika przez przelutowanie tego mostka na miejsce oznaczone „DALEKO”. Zmianę tą można wykonać tylko wówczas, gdy odległość między podłączeniami nadajnika i danego odbiornika jest większa niż 10m, a czułość odbiornika jest niewystarczająca.
Kontrolę działania najlepiej jest przeprowadzać równocześnie na obu układach. Wymaga to jednak dysponowania dwoma przyrządami pomiarowymi.
Przyrządy te należy włączyć na zaciski 5 (-) i 6 (+) oraz 11 (-) i 12 (+).
Przy braku zwarcia toków szynowych i zachowanej ciągłości szyn w strefie działania czujnika przyrządy powinny wskazywać wartość napięcia do 1,5V (odbiorniki wzbudzone). Jeżeli napięcie jest wyższe (powyżej 12V) to oznacza, że dany odbiornik jest odwzbudzony , uszkodzony lub uszkodzony jest nadajnik. Jeżeli napięcie jest równe zero to oznacza, że z szafy nie dochodzi napięcie.
Prowizoryczne sprawdzenie działania odbiorników można wykonać przez zwarcie wyjścia z nadajnika (zaciski D1, D2 lub K1, K2). Po wykonaniu tego zwarcia obydwa odbiorniki powinny być odwzbudzone.  Po przerwaniu zwarcia jw. obydwa odbiorniki powinny być wzbudzone.  Natomiast wykonanie zwarcia na zaciskach wejściowych odbiornika (zaciski 1, 2 lub 7, 8) powinno powodować odwzbudzenie danego odbiornika.

Dokładne sprawdzenie stref działania odbiorników należy wykonać przez zwieranie bocznikiem 0,2 Ω obu toków szynowych w strefie podłączenia EON-6.
Poczynając zwieranie od strony zewnętrznej odbiornika O1 przesuwać się zwarciem wzdłuż toru aż do strony zewnętrznej odbiornika O2. Podczas wykonywania bocznikowania obserwować woltomierze mierzące napięcia wyjściowe odbiorników i na tej podstawie określić strefy wzbudzenia i odwzbudzenia odbiorników O1 i O2. Strefy działania odbiorników 1 i 2 każdego zespołu czujnika powinny mieć strefę wspólną mieszczącą się w granicach 5 do 15m.
Stwierdzenie niewłaściwej kolejności odwzbudzenia odbiorników np. strefa odwzbudzenia odbiornika O1 mieści się wewnątrz strefy odwzbudzenia odbiornika O2 kwalifikuje dany zespół do wymiany.

Schemat montażowy EON-6

Współpraca EON-6 z MER 221502 ( rozpoznawania kierunku)