Sprawdzanie działania SSP typu SPA –2.

( Materiał opracowany na podstawie DTR-89/SPA-2 i spostrzeżeń własnych)

Dane techniczne sygnalizacji :

Bezpieczeństwo systemu - dwa niezależnie pracujące układy z kontrolą ich współbieżnej pracy.
Napięcie zasilania części wykonawczej i kontrolnej – 24 V (+5/+4 V).
Napięcie zasilania części sterującej – 24V ( +1/-4V).
Widoczność świateł sygnalizatora drogowego podczas słonecznej pogody - min. 100 m.
Widoczność świateł latarek drąga półrogatki – min. 50 m.
Częstotliwość migania świateł – 60/min ( 1Hz).
Czas ostrzegania - min. 30 sek.
Opóźnienie opuszczania drągów półrogatki od chwili rozpoczęcia ostrzegania:
-         półrogatki zamykające prawą połowę jezdni - 8 sek. (+/- 1 sek.)
-         półrogatki zamykające lewą połowę jezdni - 20 sek. ( +/- 2 sek.)
Czas opuszczenia lub podnoszenia drągów - 10 do 14 sek.
Powrót urządzeń SSP do stanu zasadniczego po zjechaniu ostatniej osi pociągu z przejazdu – 4.5 sek.
Sygnalizacja uszkodzenia urządzeń sygnalizacji na posterunku ruchu:
-         świetlna po 6 +/-1 sek.
-         dźwiękowa po dalszych 120 do 140 sek.
Minimalny czas pracy po zaniku napięcia sieci – 8 godzin.

Zasilanie urządzeń.

1. Zasilacz.

Typowym zasilaczem w SPA 2 jest zasilacz typu SPS – 1C – U. Nie jest to najszczęśliwszy pomysł – przynajmniej, jeżeli chodzi o pierwsze wersje tego zasilacza. Mianowicie: po powrocie napięcia sieci przy całkowicie ( lub prawie całkowicie) rozładowanej baterii uszkadza się zasilacz. Chodzi o to, że nie jest on przystosowany do dłuższej pracy z ograniczeniem prądu. Przepala się rezystor R 116 o wartości 330 Ω. Wiem, że w późniejszych wersjach coś z tym próbowano zrobić, – ale nie wiem, z jakim skutkiem.
Najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie innego zasilacza ( np. zasilacz ZI- 300 który jest bardziej odporny na przeciążenia i zwarcia).
Wartość napięcia zasilania baterii należy ustawić na 29 V +/- 0.5 V.

Warto wiedzieć, że zasilacz SPS – 1C – U posiada jeszcze jeden ukryty bezpiecznik wewnątrz obudowy ( dostępny od spodu zasilacza po zdjęciu obudowy).

2. Bateria akumulatorów.

Do zasilania urządzeń napięciem stałym wykorzystywane są baterie akumulatorów.
a) Układ „A” - bateria 10-KPL-100
b) Układ „B” - bateria 10-KPL-60

Proponuję stosować baterie bezobsługowe.

Z bateriami jest zazwyczaj poważny kłopot. Mianowicie – są one przyczyną doziemień. Bardzo często obudowy baterii dotykają tyłu szafy ( metalowego !!!) lub z różnych powodów powodują zwarcia do ziemi. Nie zawsze pomaga stosowanie różnych izolacji.
A doziemienie baterii jest niedopuszczalne !!!!. Powoduje to masę różnych usterek, które trudno przewidzieć. Zazwyczaj w tym przypadku urządzenia są niestabilne ( np. bez pociągu na szlaku załączy się jeden układ).

3. Zasilacze elektroniki ( MER 210218).

Płytka ta służy do zasilania elektroniki napięciem stabilizowanym 24 V +/- 1V.

Ale UWAGA ! – nie cała elektronika jest zasilana tym napięciem

4. Sprawdzanie innych urządzeń w szafie zasilającej i aparaturowej .

Przy sprawdzaniu szafy zasilającej należy również sprawdzić czy :

- Po naciśnięciu na czas 1 min. przycisku „P” w szafie zasilającej oraz „PG” w szafie aparaturowej grzałki powinny się nagrzać. Jeżeli temperatura wewnątrz szafy spada obniży się do przedziału -2 do -5 to grzałka powinna się załączyć. Przy temperaturze +5 do +8 powinna natomiast się wyłączyć.

- Sprawdzić czy wyłączenie bezpieczników powoduje zanik napięcia w obwodzie chronionym tym bezpiecznikiem ( zgodnie z DTR).

- Wyłączyć napięcie sieci i sprawdzić poziom napięcia na baterii „A” i „B” przy pracujących urządzeniach SSP ( można dokonać symulacji jazdy pociągów).

- Sprawdzić czy po wyłączeniu sieci zgaśnie kontrolka sieci powtarzacza ( po upływie 2 minut).

Sprawdzanie aparatury

1. Sprawdzanie urządzeń ostrzegawczych.

Sprawdzania dokonujemy za pomocą przycisków Ka i Kb. Po naciśnięciu przycisku wysterowana zostaje płytka „Sa” lub „Sb” symulując podanie sygnału z przerzutnika bistabilnego. Nie są kontrolowane płytki rozpoznawania kierunku, bistabilne i kontroli równoległości.

Wcisnąć przycisk Ka i trzymając go wciśniętym obserwować zachowanie się przekaźników WA, SA1-SB2 , MP (widoczne - typu JRF) , urządzeń ostrzegawczych na przejeździe oraz zielonej diody K w zespole kontrolnym KN.
Natychmiast po wciśnięciu przycisku powinny zaświecić żarówki kanału (układu) "A" we wszystkich sygnalizatorach świetlnych, dzwonić dzwony lub buczki, /jeżeli są stosowane/ a po 8 s powinny zacząć opadać drągi - jeżeli są stosowane półrogatki. Opadanie drągów winno być jednostajne, bez szarpań i zakończyć się po około 12 s.
W części przekaźnikowej wciśnięciu Ka odpowiada natychmiastowe wzbudzenie przekaźników WA, SA1 i ewentualnie SA2 oraz cykliczna praca MP. Dioda kontrolna K powinna świecie światłem migającym przez 9-11 sekund, następnie powinna zgasnąć.
Zwolnić przycisk Ka.
Natychmiast powinny zgasnąć światła sygnalizatorów, wyłączyć cię sygnały akustyczne a drągi winny rozpocząć podnoszenie, które powinno być także płynne i trwać nie dłużej niż 14 s. W części przekaźnikowej zwolnieniu przycisku odpowiada natychmiastowe odwzbudzenie WA, SA1 /ewentualnie SA2/ oraz zaprzestanie pracy przekaźnika MP. Powinna także zaświecić zielona dioda K.
Wcisnąć przycisk Kb
Sygnalizacja powinna zachowywać się podobnie jak w przypadku wciśnięcia przycisku Ka z tym tylko, że zamiast przekaźników WA, SA1, SA2 biorą udział przekaźniki WB, SB1, SB2 a w sygnalizatorach świecą żarówki części „B".

W trakcie opadania drągów i w ich dolnym położeniu krańcowa latarka powinna świecić światłem ciągłym a środkowa i bliższa napędowi światłem migającym. W trakcie podnoszenia powinna świecić latarka końcowa światłem ciągłym, pozostałe latarki mogą świecić także światłem ciągłym przygaszonym. (chyba że obowiązujące w danym momencie przepisy mówią inaczej)

W przypadku, gdy przejazd wyposażony jest w cztery półrogatki, to pół rogatki zamykające lewe strony jezdni powinny rozpoczynać opadanie z chwila, gdy odpowiadające im półrogatki zamykające prawe strony jezdni osiągną dolne położenie. Zarówno opadanie jak i podnoszenie tej drugiej pary półrogatek także nie powinno trwać dłużej niż 14 s.

2. Sprawdzenie części sterującej szafy aparatowej

Sprawdzanie części sterującej dokonujemy zarówno poprzez obserwację urządzeń w czasie jazdy pociągu jak i poprzez symulacje. W trakcie sprawdzania obserwujemy pracę układów rozpoznawania kierunku, przerzutników mono i bistabilnych. Działanie przerzutników powinno być zgodne z tablicą funkcjonalną dla danego przejazdu.

UWAGA: Przy sprawdzaniu części sterującej, szczególnie, gdy przeprowadza je pojedynczy pracownik, należy zachować szczególna ostrożność, gdyż istnieje wówczas możliwość wyłączenia urządzeń ostrzegawczych załączonych przez zbliżający się do przejazdu pociąg.

DLATEGO TEZ SYMULACJE NALEŻY PRZEPROWADZAĆ NAJPIERW DLA KANAŁU "A", NASTĘPNIE DLA KANAŁU -B".

Należy zwracać uwagę, czy wzbudzenie przerzutnika sterującego powoduje zaświecenie diody "WS" w zespole Sa (Sb) i wzbudzenie przekaźnika WA (WB). Tak samo należy sprawdzać, czy wzbudzenie wyłącznie przerzutników kontrolnych nie powoduje wzbudzenia urządzeń ostrzegawczych.
Przy symulowaniu działania czujnika wyłączającego należy zwrócić uwagę na 4-5 sekundowe opóźnienie odwzbudzenia przekaźnika WA (WB) po zaniku sygnału z czujnika. Symulacja to powinna wyłączyć urządzenie dźwiękowe na przejeździe, jeżeli po drugim torze nie jedzie żaden pociąg – w przeciwnym wypadku sygnał dźwiękowy nie może zostać wyłączony.
Przy symulowaniu zajętości obwodu torowego obejmującego strefę przejazdu należy zwrócić uwagę na świecenie czerwonej diody "OT" w zespole Sa i Sb.
Sprawdzenia części sterującej dokonuje się oddzielnie dla każdego toru.

2.1 Sposoby symulacji zastosowaniu urządzeń EON.

Symulacja wymaga odłączania przewodów z listwy LZ w odpowiedniej kolejność. Należy pamiętać o konieczności podłączenia obu przewodów z powrotem przed ponowną symulacją. Można również symulować jazdę taboru poprzez krótkie podanie „+” napięcia do 30 V przez czas nie przekraczający 1 sek. Wprawdzie tranzystor wyjściowy odbiornika EON 6 jest typu BDP 285 o prądzie Ic 7A ale z radiatorem – a tego niestety nie ma w odbiorniku. Ponadto rezystor w obwodzie wyjściowym EON ma wartość 47 Ω 1W !!!. Oporność wyjściowa wzbudzonego odbiornika jest mniejsza niż 200 Ω ( można sobie pomóc budując odpowiedni układ elektroniczny służący do symulacji –np. jednym przyciskiem kolejno podawany jest krótki sygnał dodatni na poszczególne wyjścia symulatora – mam taki symulator do CTI i EON).
Innym ciekawym rozwiązaniem godny stosowania jest symulacja poprzez krótkie impulsy na listwie LZ plusem zasilania poprzez rezystor o oporności 30 do 43 Ω/min 2W. W tym przypadku prąd płynący w obwodzie nie przekracza 0.31A przy napięciu 30V ( 0.61 A bez R) . Minimalne napięcie sterownia w przypadku R = 43 Ω wynosi 22V. Pobór prądu przy napięciu 22V i R = 43 Ω wynosi 0.22 A.

2.2 Sposoby symulacji zastosowaniu czujników CTI.

Symulacja jest o wiele prostsza – wystarczy omomierz. W tym celu „+” omomierza przyłączamy do zacisku „ZO”, drugą końcówką dotykamy w odpowiedniej kolejności na czas ok. 1 sek. zaciski, do których podłączone są końcówki „b” i „c” czujnika.

UWAGA!!
Napięcie na wyjściu integratora w stanie spoczynku ( bez sygnału z czujnika ) nie może przekraczać wartości –100 mV do +50 mV. (napięcie na gniazdkach pomiarowych).

Przy regulacji napięć należy zwracać szczególną uwagę, aby napięcia na współpracujących integratorach były możliwie równe ( najlepiej 0 V).

2.3 Sposoby symulacji zastosowaniu czujników ELS-6.

Symulacja jazdy taboru polega na podaniu „-” napięcia na odpowiednie zaciski listwy LZ.

3. Sprawdzenie układów kontroli sygnalizacji

Sprawdzenie obwodu kontroli żarówek:

a)      W stanie oczekiwania sygnalizacji wyłączyć na chwilę bezpiecznik SA1. Na czas wyłączenia bezpiecznika powinna zgasnąć zielona dioda K.
b)      W stanie oczekiwania sygnalizacji wyłączyć na chwile bezpiecznik SB1. Na czas wyłączenia bezpiecznika powinna zgasnąć zielona dioda K.
c)      W stanie ostrzegania sygnalizacji (stan ten przy braku pociągu można zasymulować trzymając jednocześnie naciśnięte przyciski Ka i Kb) wyłączyć na chwilę bezpiecznik SA1- Na czas wyłączenia bezpiecznika po upływie 10 s powinna zgasnąć dioda. K
d)      W stanie ostrzegania sygnalizacji (stan ten przy braku pociągu można zasymulować trzymając jednocześnie naciśnięte przyciski Ka i Kb) wyłączyć na chwile bezpiecznik SB1. Na czas wyłączenia bezpiecznika po 10 s powinna zgasnąć dioda K

W przypadku, gdy sygnalizacja wyposażona jest także trzeci lub w trzeci i czwarty sygnalizator sprawdzania z punktu c) i d) należy powtórzyć dla przekaźników SA2 i SB2.

4. Sprawdzenie obwodu kontroli położenia napędów

W stanie oczekiwania wyłączyć bezpiecznik N1- Wprowadzić sygnalizację w stan ostrzegania wciskając jednocześnie przyciski Ka i Kb.
Po 8 s drąg D2 (napęd 2) powinien rozpocząć opadanie a drąg D1 powinien pozostać w górnym położeniu- Jednocześnie powinna zgasnąć dioda K. Gdy drąg D2 znajdzie się w dolnym położeniu włączyć bezpiecznik N1. Drąg D1winien rozpocząć opadanie i dioda K winna zaświecić.
Odczekać aż sygnalizacja wróci do stanu oczekiwania (zwolnić przyciski Ka i Kb).
W stanie oczekiwania wyłączyć bezpiecznik N2. Wprowadzić sygnalizację w stan ostrzegania wciskając jednocześnie przyciski Ka i Kb.
Po 8 s drąg D1 (napęd 1) powinien rozpocząć opadanie a drąg D2 powinien pozostać w górnym położeniu. Jednocześnie powinna zgasnąć dioda K. Gdy drąg D1 znajdzie się w dolnym położeniu włączyć bezpiecznik N2. Drąg D2 winien rozpoczęć opadanie i dioda K winna zaświecić.
Odczekać aż sygnalizacja wróci do stanu oczekiwania (zwolnić przyciski Ka i Kb).
W stanie ostrzegania, gdy drągi znajdują się w dolnym położeniu wyłączyć bezpiecznik N1.
Gdy sygnalizacja wróci do stanu oczekiwania ( za wyjątkiem drąga D1, który powinien pozostać w dolnym położeniu) odczekać aż zgaśnie dioda K i po kilku sekundach włączyć bezpiecznik N1. Drąg D1 powinien wrócić do położenia pionowego i dioda K winna ponownie zaświecić.

W stanie ostrzegania, gdy drągi znajdują się w dolnym położeniu wyłączyć bezpiecznik N2. Gdy sygnalizacja wróci do stanu oczekiwania (za wyjątkiem drąga D2, który powinien pozostać w dolnym położeniu) odczekać aż zgaśnie dioda K i po kilku sekundach włączyć bezpiecznik N2.Drąg D2 powinien wrócić do położenia pionowego i dioda K winna ponownie zaświecić.

Jeżeli sygnalizacja jest wyposażona w cztery półrogatki to należy dokonać także wyłączenia bezpieczników N3 i N4 analogicznie jak to opisano dla N1 i N2 z ta tylko różnica, że dioda K przy opadaniu drągów będzie gasła po 22s od początku stanu ostrzegania.

5. Sprawdzenie obwodu całości drągów.

W napędzie N1 przerwać pętlę całości drągów odłączając na chwile przewód z zacisku 28. Na czas rozwarcia winna zgasnąć zielona dioda K.
W napędzie N2 przerwać pętlę całości drągów odłączając na chwilę przewód z zacisku 28. Na czas rozwarcia winna zgasnąć zielona dioda K.
Jeżeli przejazd wyposażony jest w cztery półrogatki to należy powtórzyć powyższa procedurę także dla napędów N3 i N4.
Sprawdzania obwodu całości drągów dokonuje się zawsze po wymianie bezpiecznika drąga przerywając pętlę tylko w napędzie z naprawianym drągiem.

6. Sprawdzenie obwodu kontroli kabla

Przerwać na chwilę pętlę kontroli kabla. Przekaźnik KK powinien się niezwłocznie odwzbudzić. Sygnalizacja powinna przejść w stan ostrzegania, przy czym sygnał akustyczny powinien być wyłączony a lampka K powinna natychmiast gasnąć. Sprawdzenie to należy wykonywać przerywając pętlę kontroli przy najbardziej odległych czujnikach z obydwu stron przejazdu. Czujniki wyłączające na przejeździe zazwyczaj nie są objęte układem kontroli kabla.

UWAGA !!!
Panele EON 6 w niektórych wydaniach posiadają przewody, które podłącza się do zacisków 9 i 10 listwy LZA i LZB EON – w przypadku ich braku zaciski te należy zmostkować.

7. Sprawdzenie obwodu przekaźnika VR i RK

Przekaźniki te wchodzą w obwód wstępnego ostrzegania. W momencie wzbudzenia któregokolwiek przekaźnika S, wzbudzone zostają na czas 8 sek. przekaźniki VR i RK.

Sprawdzenie działania.

Wcisnąć przycisk Ka w czasie, gdy w strefie sygnalizacji nie ma pociągu obserwując jednocześnie kotwice przekaźników VR i RK w zespole TK (MER-210219) lub w zespole TR (MER-210318). Z chwila wciśnięcia przycisku powinna być zauważalna poprzez przezroczysta obudowę przekaźnika zmiana położenia kotwicy w obydwu przekaźnikach. Trzymając wciśnięty nadal Ka zaobserwować czy po około 8 s kotwice tych przekaźników wracają do początkowego płożenia. Zwolnić Ka. Próbę te można powtarzać kilkakrotnie dla upewnienia się, co do prawidłowości pracy przekaźników.

8. Sprawdzenie obwodu przekaźnika KR

W stanie zasadniczym przekaźnik KR jest wzbudzony, a przekaźnik KP odwzbudzony. Po wzbudzeniu się przekaźnika RK przekaźnik KP zostaje wzbudzony, co powoduje natychmiastowe odwzbudzenie się przekaźnika KR. W tym czasie ( 8sek.) sprawdzany jest układ sterujący KR i sam przekaźnik KP na odwzbudzenie.
I tu mała uwaga. Gdy oba przekaźniki ( KP i KR ) są w jednakowych położeniach to odcięte zostaje napięcie kontrolne do powtarzacza. Powtarzacz ustawiony na czas 5 do 7 sek. zlicza usterkę w czasie wstępnego ostrzegania !!!.
Po 8 sek. przekaźnik RK odwzbudza się i układ wraca do stanu początkowego. Wystąpienie nierównoległej pracy sprawi, że nie dochodzi napięcie do wejścia układu czasowego i po następnych 2 sek. ( łącznie 10 sek.) nastąpi odwzbudzenie przekaźnika KR..

WAŻNE !!!
Na podstawie pisma ABB ZWUS Signal Ltd nr SR-03/12/92 z dnia 23-09-1992 należy wprowadzić zmiany w sposobie zasilania obwodu przekaźnika KP. Zamiast napięciem +Ua z obwodu kontrolnego na zasilanie także napięciem +Ua, lecz podawanym bezpośrednio ze źródła zasilania.
Zmiana ta sprawi, że kontrola przekaźnika kontroli równoległości pracy na odwzbudzenie będzie miała miejsce także wówczas, gdy występowały będą inne usterki o charakterze nierównoległej pracy obydwu kanałów.
(zmiany dotyczą SSP typu SPA-1, SPA-2 i SPA-2A )

Sprawdzenie obwodu KR należy przeprowadzać łącznie z następnym pkt. 9.

Dla przeprowadzenia tego sprawdzenia należy zewrzeć na krótko "ujemny" zacisk cewki przekaźnika KR do minusa napięcia, Ua (zewrzeć przewodem emiter z kolektorem tranzystora poz. 37 w zespole MK tj. MER-221401 – ale uwaga na bazę tranzystora ! ) a następnie wcisnąć jednocześnie przyciski kontrolne Ka i Kb na okres minimum 20 s. Licznik LU powinien zmienić swój stan o l po tej operacji.
Usunąć połączenie cewki KR z minusem Ua.
W przypadku gdyby się okazało, że usterka nie została zarejestrowana to przede wszystkim należy sprawdzić czas zwalniania przekaźnika PK w ERP. Czas ten powinien bezwzględnie mieścić się w przedziale 5 – 7 sekund.

9. Sprawdzenie obwodów zdalnego wyłączania sygnalizacji.

Sprawdzenie zdalnego wyłączania przeprowadzać należy w minimum dwie osoby, z których jedna powinna znajdować się na posterunku ruchu przy zespole kontrolnym a druga przy szafie aparatowej. Osoby te winny mieć możliwość porozumiewania się między sobą za pomocą np. telefonu.

Zasymulować włączenie urządzeń ostrzegawczych tylko jednym kanałem np. "A" wzbudzając na przykład przerzutnik B1a (poprzez symulację działania odpowiedniego czujnika). Gdy zgaśnie lampka K a następnie zadzwoni dzwonek powtarzacza, należy przechylić czerwony przełącznik U zespołu ERP-5. Powinno to spowodować zdalne wyzerowanie wzbudzonego przerzutnika /przerzutników/, przejście sygnalizacji w stan oczekiwania i zaświecenie zielonej diody K.

Następnie zasymulować włączenie urządzeń ostrzegawczych tylko drugim kanałem /B/ poprzez symulację uszkodzenia czujnika wyłączającego /na przykład przez odłączenie żyły kablowej z zacisku ZA-40/. Odczekać do chwili aż zadzwoni dzwonek zespołu kontrolnego i nacisnąć dźwignię zdalnego wyliczania W. Powinno to spowodować przejście sygnalizacji w stan oczekiwania i zaświecenie diody K przy równoczesnym wzbudzeniu przekaźnika VA w szafie aparatowej. Usunąć symulacje uszkodzenia. Przekaźnika VA powinien się odwzbudzić.

10. Sprawdzenie urządzeń zdalnej kontroli.

Urządzenie zdalnej kontroli można sprawdzać niezależnie od sygnału z szafy aparatowej - Należy wówczas zastosować procedurę opisana niżej.

Odłączyć żyły kabla z zacisków 3 i 4 zespołu kontrolnego ERP-5000. Woltomierzem sprawdzić, czy na zaciskach l /minus/ i 2 /plus/ jest napięcie lokalne 24 +6 V.

Podać na chwile napięcie lokalne na zaciski 3/minus/ i 4/plus/. Winna zaświecić zielona dioda K. Przechylić prawy przełącznik do dołu - powinna zaświecić żółta dioda U. Odwrócić polaryzację napięcia podawanego na zacieki 3 - 4. Powinna natychmiast zgasnąć dioda K a zapalić się dioda S. Po upływie 5 - 7 s powinna zgasnąć dioda U a licznik LU powinien zaliczyć usterkę /jego wskazanie zwiększa się o jeden w odniesieniu do stanu przed sprawdzaniem/. Po upływie dalszych 2 do 3 minut powinien zadzwonić dzwonek zespołu. Wówczas należy przechylić górny przełącznik w dół. Dzwonek powinien przestać dzwonić. Odłączyć napięcie lokalne z zacisków 3-4. Po upływie 2 minut powinna zgasnąć dioda S. Podłączyć woltomierz na zaciski 3/-/ i 4/+/ zespołu /zakres 30 V/. Przechylić lewy przełącznik w dół. Woltomierz winien wskazać napięcie 24 - 30 V. Odłączyć woltomierz a na zaciski 3 i 4 podłączyć odłączone wcześniej żyły kabla.

Jeżeli aparatura na przejeździe jest załączona i sprawdzona to winna zaświecić dioda K i po upływie maksimum 2 minut dioda S. Należy zaświecić diodę U przechylając prawy przełącznik do dołu. W stanie ostrzegania dioda K powinna świecić światłem migającym.

Jeśli natomiast do sprawdzania powtarzacza chce się wykorzystywać sygnały otrzymywane z szafy aparatowej to należy je przeprowadzać przy okazji sprawdzania obwodów zdalnego wyłączania, lub obserwując pracę powtarzacza, przy uszkodzonej aparaturze na przejeździe.
W tym celu należy mierzyć czas pomiędzy wygaśnięciem lampki K a wygaśnięciem lampki U. Czas ten powinien wynosić 5-7 sekund. Ponadto należy mierzyć czas od zgaśnięcia lampki U do załączenia dzwonka. Czas ten powinien wynosić od 130 s do180 s. Ponadto należy sprawdzać czy wraz ze zgaśnięciem lampki U zmienia stan licznik LU oraz czy w trakcie zdalnego wyłączania zmienia stan licznik LW. Przy świecącej lub migającej lampce K nacisnąć przycisk W. Lampka K nie powinna zgasnąć.

W trakcie normalnej pracy sygnalizacji należy sprawdzać, czy okresowo (co 60 -130 s) gaśnie lampka K na około 2s i czy słychać w tym czasie przełączanie przekaźników PS i PP powtarzacza.

11. Sprawdzenie obwodów kontroli ładowania akumulatorów.

Sprawdzanie obwodów kontroli ładowania należy przeprowadzać łącznie z kontrola zdalnego wyłączania.

W tym celu należy wyłączyć bezpiecznik R-0. Winny zgasnąć diody kontrolne zasilaczy impulsowych. Diodę, czerwona w zespole kontrolnym K nie powinna świecić okresowo a na urządzeniu kontrolnym ERP-5 po upływie maksimum 140 s powinna zgasnąć dioda czerwona S.
Włączyć bezpiecznik R--0. Po upływie minimum 130 s powinna zaświecić dioda S urządzenia ERP.
W szafie aparatowej ponownie okresowo powinna zapalać się dioda czerwona zespołu K.
Na czas świecenia diody czerwonej zielona dioda kontrolna K powinna gasnąć. Czas świecenia diody czerwonej powinien mieścić się w przedziale 2-3 sekund.

Sprawdzanie EON-6

1. Usytuowanie urządzenia .

Odległość urządzenia EON od najbliższej szyny powinna wynosić 1.4 do 1.5 m
Zaleca się aby najbliższe złącze szynowe znajdowało się min. 5 m od miejsca podłączenia odbiornika. Jeżeli odległość ta jest mniejsza konieczne jest założenie łączników szynowych.
W żadnym wypadku złącze szynowe nie może znajdować się pomiędzy nadajnikiem a odbiornikiem w czujniku do rozpoznawania kierunku.
Czujniki o tych samych częstotliwościach mogą być montowane na tym samym torze w odległości nie mniejszej niż 300 m.
Odległość odbiornika od nadajnika w czujnikach z rozpoznawaniem kierunku powinna wynosić 5 do 6m.
Odległość odbiornika od nadajnika czujnika wyłączającego powinna wynosić 1,5 do 2 m. Odległość odbiornika od nadajnika obejmującego strefę przejazdu powinna się mieścić w granicach 10 do 20 m.
Długości linek powinny być odpowiednio dobrane – w żadnym wypadku nie wolno linkę owijać o puszkę IVA lub EON ( tworzy się cewkę indukcyjną)

2. Wymagane napięcia .

Napięcie zasilania EON powinno się mieścić w zakresie 21 do 30 V.
Wewnętrzne napięcie zasilania EON ( mierzone na kołkach pomiarowych K1 i K2) powinno wynosić 19 do 21 V. Napięcie na zaciskach 5 - 6 i 11 – 12 w stanie zasadniczym powinno wynosić około 1,5 V a w stanie odwzbudonym odbiornika ( zajętość strefy) więcej niż 12 V.

3. Kontrola działania czujnika

Bocznik o oporności 0.2 W zamocować do szyn w odległości 8 m od miejsca podłączenia odbiorników do szyn.. Odbiorniki nie powinny się odwzbudzić.
Kontrolę bocznikowania dokonujemy bocznikiem oporności 0.2 W w miejscy podłączenia odbiorników. Powinien się odwzbudzić tylko ten odbiornik którego strefa jest bocznikowana.

Należy również sprawdzić czy nie jest za długa strefa wspólna – przy zbyt długiej strefie nie będzie rozpoznawany kierunek jazdy.

4. Uwagi końcowe ( własne) .

Duży wpływ na działanie czujników mają linki LE. Niestety obecnie produkowane linki nie zawsze są całkiem sprawne. Okazuje się w praktyce że występuje oporność pomiędzy kołkiem a liną. Oporność ta nie jest wykrywalna przez żaden normalny przyrząd ( dostępny monterom). Jest ona natomiast „zabójcza” dla działania EON. Są wtedy straszne problemy z doborem stref oddziaływania. Jeżeli ktoś dysponuje przyrządem pomiarowym o zakresie częstotliwości napięcia zmiennego większego niż 30 kHz to warto sprawdzać spadki napięć pomiędzy linką a szyną.
Jeżeli chodzi o linki to najgorszą rzeczą na jaką może zrobić monter jest podłączenie odbiorników lub nadajników układu „A” i „B” jedną linką lub założyć mostek pomiędzy linkami. Należy sobie zdawać sprawę z tego co nastąpi gdy zerwie się ta jedna jedyna dobra lina.
Innym zagadnieniem wartym omówienia jest sprawdzanie zachowania się EON w przypadku odłączenia napięcia zasilania. EON produkowane od połowy 1989 r posiadają zmodyfikowany układ zasilania odbiorników. Zmiana ta zapewnia wcześniejsze odwzbudzenie się odbiornika 01 w stosunku do odwzbudzenia się odbiornika 02 przy odłączeniu napięcia zasilania ( np. przepalenie się bezpiecznika w EON) lub odłączeniu (kradzieży) linki nadajnika EON. Umożliwia to załączenie się sygnalizacji.

Przy zastosowaniu tych odbiorników należy również pamiętać, że zwierając strefę wspólną uruchamiamy sygnalizację na przejeździe.

Sprawdzanie czujnika CTI

Czujniki CTI montuje się tak, aby odległość do górnej powierzchni głowicy do górnej powierzchni główki szyny wynosiła 40 (+1, -3) mm.
Oporność uzwojeń głowicy wynosi 2x1.8kΩ.
Minimalna oporność izolacji pomiędzy uzwojeniami głowicy a szyną wynosi 500 kΩ (mierzona indukcyjnym miernikiem izolacji o napięciu min. 500V). Mniejsza oporność izolacji może objawiać się nadmiarowymi zadziałaniami czujnika ( nawet przy braku taboru nad głowicą), błędami w rozpoznawaniu kierunku, skokami napięcia na wyjściu kanałów formatowania impulsów.
Izolacja żył kabli również nie może być mniejsza niż 500 kΩ ...powrót