Jest to rozwinięcie sygnalizacji SPA-2 zrealizowane w 1992
roku przez ten sam zespół konstrukcyjny. Jako elementy oddziaływania w tym
systemie można było wykorzystać czujniki typu CTI-3, ELS-6, ELS-8 i EON-6. Po
raz kolejny przekonstruowane zostały elektroniczne elementy MER.
Tym razem projektanci przyjęli zasadę umieszczania w jednym zespole
elektronicznym MER kilku układów realizujących określoną funkcję w pracy
sygnalizacji. W systemie tym możemy wyróżnić następujące układy budowane w
różnej konfiguracji wewnętrznej:
· Sterujące S – wytwarzające sygnały włączenia i wyłączenia urządzeń ostrzegawczych. W skład tych układów wchodzą na przykład układy rozpoznania kierunku, przerzutniki bistabilne i monostabilne, układy sterowania. Jedno z rozwiązań układu sterującego wykorzystuje ideę licznika pociągów.
· Wykonawcze W – zadaniem tych układów jest bezpośrednie załączanie urządzeń ostrzegawczych.
· Kontrolne K – sprawdzające poprawność pracy obwodów oraz generujące sygnał kontrolny do powtarzacza przy prawidłowej pracy urządzeń SSP.
· Równoległości R – sprawdzające za pomocą przekaźników pracę przerzutników.
Praktycznie układy te pracują analogicznie jak w SPA-1 czy SPA-2 z jednym wyjątkiem dotyczącym układu sterującego wykorzystującego zliczanie pociągów.
W sygnalizacjach tego systemu
testowane były również rozwiązania
w których kanał A sterowany był z czujników torowych, a kanał B sterowany
był przekaźnikami odcinków torowych blokady. Rozwiązanie to sprawiało wiele
kłopotów w eksploatacji i sygnalizacje takie przebudowano do rozwiązań
standardowych.